در انـتـظـار طلعت صبح وصـال تو            دل می‌طپد به شوق طلوع جمـال تو

با غفلتی که هست همیشه ز سوی ما            اصـلاً نـکـرده‌ایم مـراعـاتِ حـال تو

ایـنـجـا کسی به یـاد شما دل نمی‌دهد            هسـتـیـم بی‌خـیـال و همیـشه وبال تو

کـمـتـر دلی برای شما تنگ می‌شود            بی‌مهری است باعث رنج و ملال تو

از بسکه دل‌سپردۀ نـان‌های شبهه‌ایم            از یـاد رفـتـه سـفـرۀ رزق حـلال تو

گرچه گناه حاصل این عمر رفته است            داریـم امـیـدِ دیــدن مــاه جــمــال تو

بر در نیامده؛ تو به سـائل عطا کنی            پیدا نشد کسی که بفـهـمد خـصال تو

تو غصّه‌دار کـرب و بلا و مـدیـنه‌ای            بر قلب ماست درد و غـم بی‌مثال تو

پـایـان بـده به دوری چـشم‌ انتظارها            مـا را رسـان به قـافـلـۀ مـهـزیـارها